“สิทธิการิยะ : ยาม(ไม่)เหงา” โดย สิญจน์ สวรรค์เสก

July 24, 2010 at 4:49 pm

.

.

(เอามั่งดิ เห็นชอบเล่นกันนักมุข “ยามเหงา” นี่น่ะหือ)

ลุงยามที่ผมจะพาท่านทั้งหลายไปรู้จักนี้ ผมเดาเอาว่าแกคงเหงาบ้างไม่เหงาบ้างเป็นธรรมดาตามประสาปุถุชน แกจะเข้าเวรเฝ้าเต้นท์เฟอร์นิเจอร์ตั้งแต่หกโมงเย็นถึงแปดโมงเช้า เพื่อนของแกคือวิทยุเครื่องน้อย ของเล่นฆ่าเวลาคือการสานแหแต่แกจะเรียกว่า “เย็บแห” ตามสำนวนของคนอยุธยา

ยามเย็น หลังแล้วข้าวมื้อค่ำ ผมมักเดินแฉลบไปนั่งคุยกับแก ชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาหลายขวบของแก ประจุวัตถุดิบสำหรับงานเขียนอยู่เพียบเลยทีเดียว

ผมเดาเอาว่าแกคงไม่เหงานักหรอกเวลาที่ผมเดินไปนั่งคุยด้วย

ค่ำวันหนึ่งหลังจากปะหน้าและทักทายกันตามธรรมเนียมแล้ว แกก็เปิดประเด็นขึ้นว่า

“แถวนี้เบาเสียเมื่อไหร่ล่ะ – แรง!”

“ฮ้า…” ผมพยายามสร้างอารมณ์ร่วมกับกิริยาหวาดๆ ของแก แล้วเริ่มเข้าแผนหาข้อมูลมาเขียนเรื่องเล่าต่อไปว่า “จริงเหรอลุง มายังไงบ้างล่ะ”